Τριάντα Χειμώνες

Στο μεγάλο δωμάτιο σε βρήκα
σκοτεινά, με τη σκόνη ξάσμα,
την οικειότητα Μις Χάβισαμ 
σε λιωμένο βελούδο καναπέ, 
τα σημάδια του 
“μαζί τριάντα χρόνια” 
ψιχουλάκια να χαθούμε
και με άδειο το μυαλό, 
ωκεανό τη νοσταλγία, 
ζύμωσα την πίτσα όπως 
σου αρέσει να την τρως,
ξεροψημένη και με τα τυριά 
που προτιμούσες, 
το κοκκινο Cabernet 
στο ποτήρι που αγαπούσες…
μεγαλόπρεπη τα πρόσφερα 
με ψηλά το κεφάλι ενώ 
γνώριζα, ότι η ώρα είχε έρθει
να πεθάνω, να ξαναγεννηθώ, 
οι αποσκευές έτοιμες περίμεναν 
σκοτεινές ν’ ανοίξουν φτερά….